Would you like to read this information again? Use the following options:

Alles over Kanker

Powered by: KNMP logo
  • Algemeen

    Er zijn meer dan honderd soorten kanker. Bij mannen komt prostaatkanker het meest voor, gevolgd door longkanker en darmkanker. Bij vrouwen komt borstkanker het meest voor, gevolgd door darmkanker en longkanker. Kanker kan op alle plaatsen in het lichaam optreden. De overeenkomst tussen al deze verschillende soorten is dat er een ongeremde celdeling plaatsvindt.

    Uw lichaam is opgebouwd uit miljoenen cellen. Om verouderde of beschadigde cellen te vervangen, maakt uw lichaam voortdurend nieuwe cellen aan. Dit gebeurt door celdeling: uit één cel ontstaan twee nieuwe, die zich op hun beurt ook weer delen enzovoort. Normaal gesproken staat dit proces onder controle van uw genen (het DNA). Dit is het erfelijk materiaal dat in elke cel aanwezig is.

    Bij kanker zijn bepaalde genen in het lichaam ontregeld, waardoor er geen goede controle meer is over de celdeling. Overmatige celdeling leidt tot een tumor (ook gezwel genoemd). Zo'n tumor kan goedaardig of kwaadaardig zijn. Alleen kwaadaardige tumoren noemen we kanker. Soms geeft een goedaardige tumor problemen, omdat het gezwel tegen omliggend weefsel aandrukt. In dat geval dient de tumor te worden verwijderd.

    Bij een kwaadaardige tumor is de celdeling niet onder controle. Het gezwel richt schade aan: het drukt omliggende weefsels opzij en kan daarin binnengroeien. Bovendien verspreiden de tumorcellen zich op den duur door het lichaam. Dit noemen we uitzaaiingen.

  • Herkennen

    Elke kankersoort heeft zijn eigen klachtenpatroon. Er zijn enkele klachten die vaak worden gezien bij mensen met kanker, ongeacht het soort: extreme moeheid, vermagering en een gebrek aan eetlust. Als u deze klachten herkent, neem dan contact op met uw huisarts.

  • Zelf doen

    Door gezond te leven kunt u de kans op een aantal vormen van kanker verkleinen.

    • Rook niet.
    • Drink niet meer dan twee glazen alcohol per dag.
    • Eet gezond en gevarieerd.
    • Beweeg regelmatig en zorg voor ontspanning.


    Bron: Nederlands Huisartsen Genootschap.
    Laatst bijgewerkt: 29 augustus 2006.





  • Medicijnen

    Kankerremmende stoffen
    Kankerremmende stoffen, oncolytica en chemotherapie zijn algemene benamingen voor middelen tegen kanker.

    Er zijn veel verschillende medicijnen, per medicijn verschilt de werking en voor welke soort kanker het kan worden toegepast. Ze worden vaak in het ziekenhuis toegediend, maar sommige medicijnen zijn als tablet of capsule verkrijgbaar en kunnen ook thuis worden ingenomen.

    Of genezing van kanker mogelijk is, hangt onder andere af van de soort kanker en hoever deze al is gevorderd.

    Voorbeelden van kankerremmende stoffen zijn busulfan, capecitabine, carboplatine, chloorambucil, cisplatine, cyclofosfamide, cytarabine, dacarbazine, docetaxel, doxorubicine, epirubicine, estramustine, etoposide, fludarabine, fluorouracil, gemcitabine, hydroxycarbamide, irinotecan, lenalidomide, lomustine, melfalan, mercaptopurine, methotrexaat bij kanker, mitomycine, mitotaan, oxaliplatine, paclitaxel, procarbazine, tegafur, temozolomide, thalidomide, tioguanine, tretinoïne om in te nemen, vinblastine en vincristine.

    Doelgerichte kankerremmende stoffen ('targeted therapy')
    Een bijzondere, vrij nieuwe groep binnen de kankerremmende stoffen vormen de doelgerichte kankerremmende stoffen. Deze remmen de groei van kankercellen op een selectievere manier, zodat de gezonde cellen veel minder beschadigen dan bij de 'gewone' kankerremmende stoffen. Deze vorm van therapie wordt in het ziekenhuis vaak 'targeted therapy' genoemd.

    De bijwerkingen zijn milder dan bij de 'gewone' kankerremmende stoffen. Voorbeelden zijn de tyrosinekinasremmers axitinib, crizotinib, dasatinib, erlotinib, gefitinib, imatinib, lapatinib, nilotinib, pazopanib, sorafenib, sunitinib, vandetanib en vemurafenib en de monoklonale antilichamen bevacizumab, cetuximab en trastuzumab.

    Antihormonen
    Antihormonen zijn stoffen de werking van geslachthormonen tegengaan. Van sommige soorten kanker wordt de groei bevorderd door geslachtshormonen; antihormonen gaan dit dus tegen en remmen zo de groei van de kanker. Voorbeelden zijn abirateron, bicalutamide, flutamide en nilutamide die de groei van prostaatkanker tegengaan en tamoxifen, anastrazol, exemestaan, fulvestrant en letrozol tegen borstkanker.

    Sommige antihormonen worden wel eens toegepast om het risico op borstkanker te verminderen bij vrouwen met een hoog risico hierop. Dit zijn tamoxifen en raloxifeen.

    Hypothalamus-hormonen
    Hypothalamus-hormonen remmen de aanmaak van zowel mannnelijke als vrouwelijk geslachtshormonen. Hierdoor wordt de groei van kankercellen afgeremd. Ze worden gebruikt bij bijvoorbeeld prostaatkanker en borstkanker. Voorbeelden zijn leuproreline, triptoreline en gosereline.

    Bijnierschorshormonen
    Natuurlijke bijnierschorshormonen zijn nodig om energie, mineralen en zouten vrij te maken en op te slaan. De geneesmiddelen die vallen onder de groep bijnierschorshormonen, ofwel corticosteroïden, verbeteren de eetlust en verminderen vermoeidheid bij mensen met kanker.

    Veel medicijnen tegen kanker veroorzaken bovendien ernstige misselijkheid. Bijnierschorshormonen kunnen deze vorm van misselijkheid verminderen. Ze worden dan vaak samen met andere middelen tegen misselijkheid gebruikt. Voorbeelden zijn dexamethason, prednisolon, prednison en triamcinolon.

    Pijnstillers
    Zie voor meer informatie hierover de thematekst Pijn bij kanker.

    Progestageenhormonen
    Progestageenhormonen verminderen de groei van het baarmoederslijmvlies. Progestageenhormonen worden soms gebruikt bij baarmoederkanker (endometriumcarcinoom) of borstkanker. Het is niet precies bekend hoe het middel daarbij werkt. Voorbeelden zijn megestrol en medroxyprogesteron.

    Oestrogenen
    Oestrogenen zijn natuurlijk voorkomende vrouwelijke geslachtshormonen. Ze remmen de groei van prostaatkanker, een vorm van kanker bij mannen die gevoelig kan zijn voor vrouwelijke geslachtshormonen. Ook remmen ze de groei van borstkanker. Voorbeeld is ethinylestradiol.

    Cyproteron
    Cyproteron remt de klachten die ontstaan door de behandeling van prostaatkanker met bepaalde hypothalamushormonen, zoals triptoreline en gosereline. Deze hormonen veroorzaken de eerste weken van de behandeling klachten als opvliegers, zweten en prikkeling van de huid. Cyproteron vermindert ook de klachten die kunnen ontstaan na verwijdering van een prostaat.

    Octreotide
    Octreotide wordt gebruikt bij tumoren die hormonen aanmaken. Het remt de aanmaak van verschillende hormonen, zoals bepaalde hormonen van de maagwand, darmwand, alvleesklier en hypofyse. De klachten van de ziekte nemen dan af. Octreotide kan bij sommige tumoren ook de groei vertragen.

    Diazoxide
    Diazoxide wordt gebruikt bij een zeer zeldzame vorm van kanker, alvleesklierkanker. Bij alvleesklierkanker wordt er te veel insuline aangemaakt. Hierdoor gaat te veel glucose uit het bloed naar de lichaamscellen. Als er te weinig glucose in het bloed zit ontstaan klachten. Men noemt dit een hypoglykemie, ofwel hypo. Diazoxide remt de aanmaak van insuline door de alvleesklier. De hoeveelheid glucose in het bloed neemt daardoor weer toe en de verschijnselen van de hypo verdwijnen.

    Bisfosfonaten
    Bisfosfonaten worden gebruikt bij botpijn bij de ziekte van Kahler (beenmergkanker) of bij uitzaaiingen van kanker in de botten. Bisfosfonaten binden zich aan het calcium in het bot en remmen hierdoor de afbraak van het bot. Hierdoor versterken de botten en neemt een te hoge hoeveelheid calcium (kalk) in het bloed af. Voorbeelden zijn clodroninezuur, ibandroninezuur, pamidroninezuur en zoledroninezuur.

    Denosumab
    Denosumab wordt gebruikt om de botten te verstevigen bij prostaatkanker of bij uitzaaiingen van kanker in de botten, als bisfosfonaten niet voldoende effect hebben.

    Denosumab bindt zich aan de cellen in het bot die de botafbraak verzorgen. Hierdoor worden ze geremd en wordt het bot minder afgebroken. De botten worden hierdoor steviger. Hierdoor heeft u minder kans op botbreuken.

    Medicinale cannabis
    Bij kanker werkt cannabis, medicinale marihuana, tegen pijn, misselijkheid, verminderde eetlust, vermagering en verzwakking. Ook tegen misselijkheid en braken als bijwerking van chemotherapie is cannabis effectief.

    De werkzaamheid van cannabis is pas in beperkte mate onderzocht. Cannabis zal daarom pas worden voorgeschreven als reguliere behandelingsmethoden onvoldoende werken of wanneer er te veel bijwerkingen optreden.

    Dronabinol is één van de werkzame bestanddelen van cannabis en is apart verkrijgbaar. Het is alleen in het buitenland op de markt en kan alleen met een speciale artsenverklaring in de apotheek worden besteld.

    Filgrastim en pegfilgrastim
    Filgrastim en pegfilgrastim worden gebruikt tegen de bijwerkingen van chemotherapie. Chemotherapie remt de groei van cellen, ook van de witte bloedcellen, waardoor er een tekort aan witte bloedcellen kan ontstaan. Witte bloedcellen zijn nodig om het lichaam te verdedigen tegen ziekteverwekkers, zoals bacteriën. Bij een tekort aan witte bloedcellen heeft u veel meer kans op ernstige infecties.

    Filgrastim en pegfilgrastim stimuleren het lichaam om nieuwe witte bloedcellen te maken. U heeft dan minder kans op infecties met bacteriën.

    Allopurinol
    Allopurinol wordt gebruikt tegen een te grote hoeveelheid urinezuur in het bloed. Dit kan ontstaan als bijwerking van chemotherapie en als bijverschijnsel van sommige vormen van kanker. Een teveel aan urinezuur kan jicht geven, maar ook andere verschijnselen , zoals nierstenen. Allopurinol verhindert de omzetting van purine in urinezuur en voorkomt hiermee opstapeling van urinezuur in het bloed.

    Papillomavirusvaccin
    Papillomavirusvaccin wordt gebruikt om infecties met het papillomavirus te voorkomen. Er zijn verschillende soorten van het papillomavirus. De papillomavirussoorten 16 en 18 kunnen baarmoederhalskanker veroorzaken.
    Papillomavirusvaccin bevat deeltjes die op het papillomavirus lijken, maar die geen infectie kunnen veroorzaken. Na injectie maakt het lichaam afweerstoffen tegen het virus. Als het dan in aanraking komt met levende virussen, kan het deze effectief bestrijden. Hierdoor wordt een infectie voorkomen en heeft u veel minder kans op kanker.

    Everolimus
    Everolimus wordt gebruikt bij een bepaalde vorm van nierkanker, bij kanker van de alvleesklier (pancreas), een bepaalde vorm van hersentumoren en van borstkanker. Everolimus remt de groei en het uitzaaien van kankercellen. Het remt ook de aanleg van bloedvaten naar de tumor toe. Hierdoor duurt het langer voor het kankergezwel verder groeit.

    Folinezuur
    Folinezuur wordt gebruikt bij een chemokuur met fluorouracil of tegafur. Het versterkt de werking van de chemokuur.

Gerelateerde videos

Prostaatkanker

De prostaat maakt deel uit van het mannelijke voortplantingsstelsel. De prostaat is een kleine ronde klier aan de onderkant van de blaas, vóór de anus gelegen. De voornaamste functie van de prostaat is het afgeven van vloeistof in de urinebuis tijdens een zaadlozing.

Tijdens een zaadlozing verplaatst het sperma zich door zaadleiders van de testikels naar de penis. De zaadleiders lopen via de achterkant van de blaas naar de prostaatklier. Gedurende dit traject vermengt het sperma zich met zaadvloeistoffen vanuit drie bronnen: de zaadblaasjes, de prostaat en de zg. bulbo-urethrale klieren. De aldus samengestelde vloeistof, ejaculaat of kortweg ‘zaad’ genoemd, verlaat het lichaam via de urinebuis en de penis.

Bij prostaatkanker ontwikkelen zich kleine knobbeltjes op het prostaatoppervlak. Deze knobbeltjes kunnen door middel van rectaal onderzoek worden ontdekt. Prostaatkanker kan op drie manieren worden behandeld. In de meeste gevallen hoeft de prostaat niet te worden verwijderd, als de kanker vroegtijdig wordt ontdekt. Als de prostaat wel moet worden verwijderd, is er een grote kans op erectieproblemen, doordat zich bij de prostaat veel zenuwen bevinden.

Mannen ouder dan 40 jaar doen er goed aan zich regelmatig, bijvoorbeeld tijdens routine-gezondheidscontroles, op prostaatkanker te laten controleren. Deze controle bestaat uit rectaal onderzoek met de vinger en laboratoriumonderzoek van het bloedserum.

Prostaatkanker

De prostaat maakt deel uit van het mannelijke voortplantingsstelsel. De prostaat is een kleine ronde klier aan de onderkant van de blaas, vóór de anus gelegen. De voornaamste functie van…

De prostaat maakt deel uit van het mannelijke voortplantingsstelsel. De prostaat is een kleine ronde klier aan de onderkant van de blaas, vóór de anus gelegen. De voornaamste functie van de prostaat is het afgeven van vloeistof in de urinebuis tijdens een zaadlozing.

Tijdens een zaadlozing verplaatst het sperma zich door zaadleiders van de testikels naar de penis. De zaadleiders lopen via de achterkant van de blaas naar de prostaatklier. Gedurende dit traject vermengt het sperma zich met zaadvloeistoffen vanuit drie bronnen: de zaadblaasjes, de prostaat en de zg. bulbo-urethrale klieren. De aldus samengestelde vloeistof, ejaculaat of kortweg ‘zaad’ genoemd, verlaat het lichaam via de urinebuis en de penis.

Bij prostaatkanker ontwikkelen zich kleine knobbeltjes op het prostaatoppervlak. Deze knobbeltjes kunnen door middel van rectaal onderzoek worden ontdekt. Prostaatkanker kan op drie manieren worden behandeld. In de meeste gevallen hoeft de prostaat niet te worden verwijderd, als de kanker vroegtijdig wordt ontdekt. Als de prostaat wel moet worden verwijderd, is er een grote kans op erectieproblemen, doordat zich bij de prostaat veel zenuwen bevinden.

Mannen ouder dan 40 jaar doen er goed aan zich regelmatig, bijvoorbeeld tijdens routine-gezondheidscontroles, op prostaatkanker te laten controleren. Deze controle bestaat uit rectaal onderzoek met de vinger en laboratoriumonderzoek van het bloedserum.

Bekijk video

Huidkanker

De huid is het grootste orgaan van het lichaam. De huid heeft veel belangrijke functies, zoals het beschermen van het lichaam tegen infecties en het regelen van de lichaams- en…

De huid is het grootste orgaan van het lichaam. De huid heeft veel belangrijke functies, zoals het beschermen van het lichaam tegen infecties en het regelen van de lichaams- en vloeistoftemperatuur.

De huid bestaat uit drie lagen. De opperhuid (epidermis) is de buitenste laag van de huid en bevat basale en schubachtige cellen. De opperhuid bevat ook melanocyten. Deze cellen bevatten pigment, waardoor de huid bruin wordt en die de diepere lagen van de huid beschermt tegen ultraviolette zonnestralen.

De lederhuid (dermis) ligt onder de opperhuid en bevat bloedvaten, bindweefsel, haarzakjes en zweetklieren. Het onderhuidse bindweefsel, de huidlaag die het diepst ligt, bevat vetcellen en collageen (een eiwitbestanddeel).

Huidkanker treedt op wanneer er in een huidlaag sprake is van een onbeheersbare groei van abnormale cellen. Afhankelijk van het type huidcel dat is aangetast, onderscheiden we drie soorten huidkanker.

Basaalcelcarcinoom is de meest voorkomende vorm van huidkanker. Dit type huidkanker verspreidt zich gewoonlijk niet, maar moet wel worden behandeld. Basaalcelcarcinomen ontwikkelen zich vaak op delen van de huid die vaak aan de zon worden blootgesteld. Plaveiselcelcarcinomen ontwikkelen zich in de middelste laag van de opperhuid. Dit type kanker kan zich verspreiden en kan zonder de juiste behandeling levensbedreigend zijn.

Abnormale groei van pigmentcellen, kwaadaardige melanomen genoemd, is de meest agressieve vorm van huidkanker. Melanomen kunnen zich snel naar andere delen van het lichaam en naar organen verspreiden. Dit type huidkanker kan dodelijk zijn, wanneer het niet op tijd wordt ontdekt en behandeld. Mensen met een lichte huid hebben een vergrote kans op deze vorm van huidkanker. Te veel zonlicht en veelvuldig en langdurig zonnebaden verhogen het risico op huidkanker.

Bekijk video

Darmkanker

Het colon, of dikke darm, is een lange, holle buis aan het einde van het spijsverteringskanaal in de buik. De dikke darm werkt als afvalverwerker: hij neemt verteerd voedsel als…

Het colon, of dikke darm, is een lange, holle buis aan het einde van het spijsverteringskanaal in de buik. De dikke darm werkt als afvalverwerker: hij neemt verteerd voedsel als vaste afvalstof op en duwt dit uit het lichaam via de endeldarm en de anus.

De voering van de dikke darm is een ideale plek voor kleine poliepen en tumoren om zich te vestigen en te groeien. Poliepen zijn over het algemeen goedaardig. In de dikke darm kunnen zich echter ook kwaadaardige tumoren ontwikkelen.

Dikkedarmkanker kan optreden bij mannen en vrouwen, veelal ouder dan 50 jaar. Langdurige constipatie of diarree, bloed in de ontlasting en onverklaarbare vermoeidheid of gewichtsverlies zijn symptomen van dikkedarmkanker. Dikkedarmkanker gaat vaak samen met endeldarmkanker. Dan spreekt men van colorectale kanker.

Zoals bij de meeste gevallen van kanker is vroegtijdige ontdekking ook bij dikkedarmkanker van belang. Patiënten met een verhoogd risico moeten regelmatig worden gecontroleerd. Dat zijn bijvoorbeeld vijftigplussers en mensen bij wie in de familie dikkedarmkanker voorkomt.

Bekijk video

Borstkanker

De borsten van een vrouw bestaan voornamelijk uit vetweefsel en borstklieren. De borstklieren voeren vocht af in de melkgangen, die een verbinding vormen tussen de klieren en de tepel. Tijdens…

De borsten van een vrouw bestaan voornamelijk uit vetweefsel en borstklieren. De borstklieren voeren vocht af in de melkgangen, die een verbinding vormen tussen de klieren en de tepel. Tijdens zwangerschap zwellen de borstklieren, zodat productie van melk kan plaatsvinden. Dit proces wordt door hormonen geregeld.

Borstkanker is nieuwvorming van een kwaadaardig gezwel in een borstklier. Deze ziekte is een van de meest voorkomende oorzaken van kankersterfte bij vrouwen. Het beste wapen ertegen is vroegtijdige ontdekking door regelmatig borstzelfonderzoek en röntgenonderzoek van de borsten. Door zelfonderzoek kunnen onregelmatigheden, zoals onderhuidse knobbeltjes, worden ontdekt voordat de ziekte zich heeft kunnen verspreiden. Bij alle soorten kanker, maar vooral bij borstkanker, is het grootste gevaar dat de ziekte zich snel kan verspreiden nadat hij het lymfestelsel heeft bereikt. Het lymfestelsel biedt kankercellen een ‘ideale’ manier om zich in het hele lichaam te verspreiden.

Bekijk video